donderdag 12 mei 2016

NK finale

Als vertrouwenspersoon ben ik er voor de mens in de organisatie. En daarmee ook voor de organisatie.
In de sport ben ik mental coach. Is dit heel anders? Doe ik daar andere dingen?
Dat heb ik me de laatste tijd vaker afgevraagd.
Ja, het is een andere insteek. Nee, het gaat altijd om vertrouwen. En toch?
Ik ben wie ik ben, ik handel zoals ik handel en heb het beste met de ander voor. Tot zover: hetzelfde. Waar zit het verschil?
Na lang overdenken ben ik tot de conclusie gekomen dat het verschil zit in de prestatie.
In een organisatie komt het vaak neer op de uitvoering. Iedereen doet zijn stinkende best en geeft wat hij/zij geven kan.
In de sport hangt het af van de podiumplek. De top, en niet minder. Het is leuk als je van alles kunt (ik ben mental coach van een leuke club turn-dames), maar de punten tellen. Tiendes...soms.
En daar kun je je in onderscheiden van de rest. Daar draait het om!
Maar waar begint het dan?
Dit werd mij duidelijk in de halve finale van het NK turnen. Een potentieel winnares klapte dicht en kon 'nog geen salto maken'. Nu viel dat wel mee, maar het liep niet naar wens. Het was het net niet. En daardoor werd zij tweede. Niet slecht, zou je denken. Zilver is ook een mooie kleur. Maar de finale werd een reus.
Ofwel: weg was het vertrouwen! Eerst in iedereen om de turnster heen. Later het vertrouwen in haar zelf. Een groot goed, waar je een podium mee bereikt of niet. Dan ga je bouwen. De coaches aan de oefeningen en het onderlinge vertrouwen. De turnster aan haar doel en ik aan iedereen.
De communicatie moet hersteld worden. Niet meer uitgaan van het 'falen', maar vanuit het kunnen. Het doel moet duidelijk worden. 'Eerste worden' is te weinig. Terug naar de basis en zoeken naar het waarom. Het NK proberen aan de kant te zetten en tegelijkertijd voor ogen houden. Ik ben er tijdens de trainingen en daar buiten. Focus op de turnster met een doel. Niet op het doel zelf.
Langzaam wordt alles weer solide. De oefeningen lopen goed. Waar het mis gaat, is er ruimte voor herstel. Er wordt weer gedeeld en besproken. Waar dit niet lukt, wordt het beschreven. We zoeken met elkaar een weg naar de finale.
We vertrouwen elkaar, we vertrouwen de turnster en zij gelooft weer bijna in zichzelf.....
Daar hebben we nog drie weken voor.
Ik weet zeker dat ik deze NK finale misschien nog spannender vind, dan de NK finales die mijn dochter ooit geturnd heeft. En DIE waren vreselijk spannend!

www.IKcc.services